درمان دوقطبی

اختلالات کم توجهی، بیش فعالی، اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت، بیماری های روانی هستند که علائمی مشابه با بیماری دوقطبی دارند. برای تشخیص این بیماری و شدت آن در صورت مشاهده علائم، می بایست به یک متخصص روانشناس مراجعه کرد. اگر بخواهیم برای این بیماری سن خاصی قائل شویم، با توجه به این که عوامل محیطی و ژنتیکی در هر سنی می توانند در بروز آن تاثیرگذار باشند، ولی سال های ورود به دوران بزرگسالی از سنین نوجوانی را می توان به عنوان دوره ای معرفی کرد که بیشتر این علائم در آن سن شروع می شوند. افراد دوقطبی در طول دوره های متمادی دارای اختلال در خلق، فعالیت های روانی و ادراک هستند. شیدایی که یکی از علائم این نوع اختلال روانی است در بعضی اوقات با سرخوشی های افراطی و یا ملال و تحریک پذیری خود را بروز می دهد.

روانپریشی و هذیان گویی نیز، در دوره افسردگی امکان وقوع بیشتری دارند، که بسته به شناخت، باور و روحیه فردی بیمار است. نام دو قطبی برگرفته از حالاتی است که بیمار در طی دوره های مختلف تجربه می کند؛ حالاتی مانند افزایش اعتماد به نفس، افزایش فعالیت و انرژی، حس بی قراری، افکار پراکنده و مسابقه ای، میل شدید به رسیدن به هدف، بی خوابی و بی اشتهایی، میل جنسی بالا و … از نشانه های متعددی هستند که در کنار دیگر علائم، بیانگر بروز بیماری دو قطبی در فرد است. خلق افراد دو قطبی به اندازه ای ناپایدار است که امکان دارد، به صورت یکباره از اوج شادی و خوشحالی به اوج اندوه فرو بروند، در حالی که هیچ رابطه ای بین اتفاقات بیرونی و خلق بیمار وجود ندارد. این بیماری همانطوری که از نام آن پیداست دارای دو قطب شیدایی و افسردگی می باشد. بنابراین نشانه های هر یک از این دو دوره با یکدیگر متفاوت است. در ادامه به بیان این نشانه ها در هر دوره به صورت جداگانه خواهیم پرداخت.